Δυστυχως

Πάλι καλά που ήμουν κάποτε και νέος
Τότε που είχα όρθιο το πέος
πραγματικά ήταν ο κόσμος πιο ωραίος,
ή το νομίζω για να παρηγορηθώ

Πάλι καλά που είχα πάει και σχολείο
Και μου'χε μείνει το πουλί στο χέρι για βραβείο
ήταν καλός ο καπετάνιος για το πλοίο,
ή είχε μάθει στις φουσκωτές τις αγκαλιές

Και ευτυχώς είχα υπάρξει και παιδί
και ευτυχώς είχα βαρέσει μαλακίες
κι όλο μου έλεγαν «μην πας και προσοχή,
όλοι αυτοί κάνουν μονάχα αλητείες»

Πάλι καλά που ‘χα διαβάσει και βιβλία
Είχα μονάχα λίγο μεγάλη μυωπία
που ξεχωρίζει τα σπουδαία απ’ τα γελοία
και τις αλήθειες από τη λοβοτομή

Πάλι καλά που κι ένα ασπρόμαυρο κουτί
πριν γίνω πρόβατο δεν πρόλαβε να αρμέξει
όλο το χρώμα απ’ τη δική μας τη ζωή
που βρίσκει τρόπο στη χαρά να επιστρέψει

Γιατί ευτυχώς είχα υπάρξει και παιδί
γιατί ευτυχώς είχα βαρέσει μαλακίες
κι ας λεν ακόμα «μακριά και προσοχή»
τώρα θα μένουνε γεμάτες οι πλατείες.

Μια διασκευη του κομματιου "ευτυχως" του Γ. Ζουγανελη,  που ευτυχως που γραφτηκε για να αποτελεσει μια ευτυχη παρενθεση στην δυστυχη πραγματικοτητα που ζει η χωρα. Επαναστατικο, βαθυστοχαστο, διεγειρει το μυαλο και αφυπνιζει συνειδησεις.